Κακές παρέες

Ανάμεσα στις κατηγορίες που δέχθηκε η γενιά μου από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, υπήρξε η ταμπελοποίησή μας ως "απολιτίκ". Για μια αρκετά παρατεταμένη περίοδο, τουλάχιστον από το 1995 έως το 2006 οποιοσδήποτε ήταν από 18 έως 30 άκουσε τουλάχιστον μία φορά (αν ήταν τυχερός) στη ζωή του από πολύ κοντινά του πρόσωπα ( συνήθως γονείς ή παππούδες) ότι είμαστε η "γενιά του φραπέ" που όλη μέρα βολοδέρνει στις καφετέριες και περιμένει να πάει 01.00 τα ξημερώματα για να βγούμε στο club.

Για ένα σημαντικό ποσοστό θα μπορούσε κανείς να πει ότι ισχύει. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι οι γενικεύσεις και οι αφορισμοί ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκαν για καλό σκοπό, πόσο μάλλον όταν καλλιεργούταν συστηματικά αυτή η νοοτροπία. Είμαι σίγουρος, ότι οποιοσδήποτε έχει νοιώσει ότι έχει αδικηθεί στη ζωή του, στην ανάγκη να βρει κάποιο στήριγμα πέρα από τον στενό κοινωνικό του κύκλο συνήθως απογοητεύεται πριν καν προσπαθήσει και ο λόγος είναι ότι  η πλύση εγκεφάλου που δεχθήκαμε ήταν αρκετή για να απαξιώσουμε στη συνείδησή μας τις έννοιες της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και σε πολλές περιπτώσεις της παρέας.

Μετά από μια πολύ κουραστική μέρα, αλλάζοντας τα κανάλια μην μπορώντας να βρω κάτι που να μη με κάνει να κοιμηθώ πριν τις 22.00, έπεσα στη ΝΕΤ και άκουσα τον Πορτοκάλογλου να λέει για μια ηχογράφηση που έκανε με τη Νατάσσα Μποφίλιου σε στυλ δεκαετίας του '60, που όλη η ορχήστρα μαζευόταν για να κάνει την ηχογράφηση. Η εποχή και οι ρυθμοί της έχουν κάνει πιο εύκολο το να γίνεται η ηχογράφηση κάθε οργάνου ξεχωριστά και στο τέλος οι μουσικοί παραγωγοί με τη βοήθεια της τεχνολογίας να μας δίνουν τον αψεγάδιαστο ήχο. Ανάμεσα στα άλλα που είπε, ήταν ότι ένοιωσε μετά από πολύ καιρό ότι πέρασε πολύ καλά σε μια ηχογράφηση γιατί ένοιωσε ότι ήταν σε μια παρέα και διατύπωσε την άποψη ότι οι μεγαλύτερες στιγμές του ελληνικού πενταγράμμου δημιουργήθηκαν μέσα σε παρέες. Συμφωνώ απόλυτα! Τα τραγούδια του Λοϊζου και του Χατζηδάκη, του Θάνου Μικρούτσικου και του Μάριου Τόκα, ήταν αποτέλεσμα της "ζύμωσης" που διεξάγεται σε μια παρέα. Λίγοι ήταν οι "μονήρεις" που πέρασαν στην Ιστορία, όχι μόνο της μουσικής αλλά και της ανθρωπότητας.

Θυμήθηκα πόσο καλά περνάγαμε με την παρέα μου στην Αθήνα και πόσο σημαντικά ήταν τα πράγματα που καταφέραμε όσο καιρό ασχοληθήκαμε με το φοιτητικό συνδικαλισμό. Θυμάμαι που μας κατηγορούσαν τα τσιράκια των κομμάτων για το ότι δεν είχαμε πολιτικό υπόβαθρο (αφού είχαν αποτύχει να μας κολλήσουν όλες τις υπόλοιπες ταμπέλες) και ότι δεν είμαστε αξιόπιστοι διότι είμαστε μια "παρέα". Στα παπάρια μας! Κάποια στιγμή, ίσως σύντομα μιας και πλησιάζουν φοιτητικές εκλογές και τότε όλα ζωντανεύουν στο κεφάλι μου, θα προσπαθήσω να αφηγηθώ τι περάσαμε από το 2004 έως το 2007 μαζί με αυτή την παρέα, για να διεκδικήσουμε αυτονόητα πράγματα. Κάναμε μια πρόβα για την επανάσταση του αυτονόητου που όπως όλα δείχνουν έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα ή μήπως απλά πουλήσαμε λίγη τρέλα; Ένα είναι το σίγουρο: Άξιζε τον κόπο και άξιζε να μάθουμε ακόμα και με τον σκληρό αυτό τρόπο, αυτό που είχε πει ο πατέρας μου κάποια στιγμή που του έλεγα τα κατορθώματά μας: "Σε όλες τις αλτρουιστικές προσπάθειες, πάντα υπάρχει τουλάχιστον ένας που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί με το χειρότερο τρόπο τον κόπο των υπολοίπων".

Κοιμάμαι ήσυχος για το ότι δεν εκμεταλλεύτηκα για όσο διάστημα ασχολήθηκα με τα κοινά, κανένα από τα "προνόμια" που ΓΝΩΡΙΖΩ ότι απολαμβάνουν όσοι έτυχε να δουν αυτό το σάπιο σύστημα από τόσο κοντά. Μπήκαμε μέσ' στα σκατά, κι αν εξαιρέσουμε την απογοήτευσή για το πώς τέλειωσε αυτή η ιστορία, βγήκαμε ΚΑΘΑΡΟΙ.

Το βρήκα σε μια γωνιά του δίσκου μου και το βάζω εδώ. Σε τουλάχιστον 5 από την παρέα θυμίζει διάφορα σκηνικά...

"Το edra.ntua.gr κλείνει

Μετά από μια κουραστική εξεταστική ως αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών του Φοιτητικού κινήματος και άλλων εσωτερικών λόγων, η ομάδα ανάπτυξης της Ιστοσελίδας της ΕΔΡΑς αποφάσισε ότι δεν υπάρχει νόημα στο να προσπαθεί κανείς να συντηρεί μια σελίδα που να περιέχει συνδικαλιστικές διαμάχες και διενέξεις.

Αποφασίσαμε λοιπόν, μαζί με την απόσυρσή μας από τα συνδικαλιστικά τεκταινόμενα της ΣΕΜΦΕ (εννοώντας τον κλαυσίγελο των Γενικών Συνελεύσεων, την κακομοιριά των εκλογικών διεργασιών και την αφασία της  κατ’ ευφημισμόν «πολιτικής ζύμωσης»), να αφήσουμε κάτι για τους φοιτητές της Σχολής που θα έχει συνέχεια ανεξάρτητα από την ΕΔΡΑ ή οποιοδήποτε σχήμα / παράταξη.

Δεδομένου δε ότι το «παιδί» της ομάδας ανάπτυξης άξιζε πολλά περισσότερα από το να είναι ο «κράχτης» για την ΕΔΡΑ, μετά από φαινόμενα που διόλου τιμούν όσους «έφτιαξαν» ή «ξεκίνησαν» την ΕΔΡΑ αποφασίσαμε να μεταφερθούμε σε ένα χώρο που θα συντηρούμε με δικά μας έξοδα, χωρίς να έχουμε ανάγκη το domain που παρέχεται στις παρατάξεις.

Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά θα μεταφερόμαστε στο www.semfe.gr. H σελίδα της ΕΔΡΑς θα παραμείνει για λίγο καιρό ανοιχτή, μέχρι δηλαδή να αποφασιστεί εάν η ΕΔΡΑ θα παραχωρήσει τη βάση δεδομένων, (λέγε με «παλιές δημοσιεύσεις του forum») που αφορά τα μαθήματα και τις εξετάσεις ή αν θα ξεκινήσουμε από το μηδέν.

Στο νέο χώρο δεν θα έχουν δικαίωμα δημοσίευσης οι επισκέπτες για λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι δεν έχει νόημα το να κρατήσει κανείς ανοιχτό το πεδίο για άτομα που έδειξαν ότι δεν τους αξίζει να έχουν καμία σχέση με αυτό που λέγαμε www.edra.ntua.gr  .

Ευχόμαστε στην εναπομείνουσα ΕΔΡΑ καλή συνέχεια με τις επιδιώξεις της. Έχουμε αφήσει κι εμείς το λιθαράκι μας αλλά προφανώς ορισμένοι γνωρίζουν μόνο να καρπώνονται και όχι να προσφέρουν στην Ομάδα. Υπάρχουν πολλά για να γίνουν για τη ΣΕΜΦΕ και δεν είναι αναγκαία συνθήκη η συνδικαλιστικοποίηση όλων των φοιτητών. Αρκεί να υπάρχει όρεξη και μεράκι.

Εκ μέρους της Ομάδας ανάπτυξης Ιστοσελίδας

drcypher, Wizard, el_Greco, sparc, xaplas, Neo"

Εκείνη την εποχή θυμάμαι ότι πέρασα μια εποχή πλήρους άρνησης, μηδενισμού για τα πάντα και ίσως να είχα πέσει και σε κατάθλιψη. Παρηγοριά αναζήτησα στα "ναρκωτικά". Προσπάθησα να μειώσω τα μαθήματα που χρώσταγα, κάηκα με διάφορα παιχνίδια, κοιμόμουν ελάχιστα, πήρα 4-5 κιλά και με τα πολλά ήρθε η άνοιξη. Τότε αποφάσισα ότι αν ήταν να παίζω παιχνίδια, θα πρέπει τουλάχιστον να έρχομαι σε αλληλεπίδραση και με κόσμο, οπότε δημιούργησα λογαριασμό στα www.hattrick.org, www.sokker.org, www.footstar.com (κολλημένος με τη μπάλα) και τo www.the-west.gr.

Γνώρισα κόσμο, σε πολλά παιχνίδια κάναμε τη διαφορά ως Ελληνική Κοινότητα, σε κάποια έγινα διαχειριστής κι όσο ανούσιο κι αν φαίνεται το Online-Gaming σε web browser games ειδικά, ε, λοιπόν εμένα κάτι μου έκανε και μπορώ να πω με βεβαιότητα ένα μόνο πράγμα: Νοιώθω περήφανος που όταν δεν παίζονται λεφτά, δόξα, γυναίκες  και λοιποί πειρασμοί στους οποίους υποκύπτουν αρκετοί μαλακοκόβληδες, έχουμε ως λαός την ικανότητα να διαπρέψουμε. Εξηγούμαι: Όλα αυτά τα παιχνίδια, για τους μη-γνώστες του είδους, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Πρέπει με σοβαρότητα και μεθοδικότητα να εκμεταλλευτείς τους κανόνες προς όφελός σου. Ε, σε αυτό το τελευταίο είμαστε μανούλες και με πολύ μεγάλη χαρά μου θα σας πληροφορήσω ότι αυτή τη στιγμή που εγώ γράφω αυτές τις γραμμές, υπάρχουν τριγύρω σας άνθρωποι με τρομερές οργανωτικές και ηγετικές ικανότητες (ο καθένας με τη δικιά του προσέγγιση πάντα) οι οποίοι αναλαμβάνουν υπεύθυνα στον ελεύθερό τους χρόνο να υπερασπίζονται την Ελληνική Κοινότητα (στα πλαίσια πάντα του εκάστοτε παιχνιδιού). 

Νοιώθω τυχερός που γνωρίζω ότι σε ακραίες συνθήκες υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορείς να στηριχτείς αν τους επιλέξεις προσεκτικά. Κατά πάσα πιθανότητα, κι όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως, αυτός που θα κάνει το "ψηστήρι" ( ο στρατολόγος) για να μπεις στην ομάδα είναι αυτός που μόνο αυτό ξέρει να κάνει καλά και  καλό είναι αφού μπεις στην ομάδα να τον γράψεις στα @@ σου.Στην ομάδα όμως των στρατολογημένων υπάρχουν τρομακτικές πιθανότητες να βρεις ανθρώπους που συμμερίζονται τις ίδιες αγωνίες με εσένα και θέλουν να παλέψουν γι' αυτές. Είτε αυτό είναι το να κερδίσουν σε ένα διεθνές τουρνουά στο παιχνίδι, είτε αυτό είναι το να εξασφαλίσεις επαγγελματικά δικαιώματα για τη Σχολή σου.

Αρκεί να έχετε όρεξη και μεράκι. Ναι, χρειάζεται κι η υπομονή. Και σίγουρα θα μπουν εμπόδια πολλά. Ο προορισμός όμως είναι γλυκός και γι' αυτό, στο δύσκολο ταξίδι η καλή παρέα είναι που κάνει τη διαφορά.